Aklımda kalan hikayeler vardır benim.Genelde kızım sana söylüyorum gelinim sen anla demek için ara sıra anlatırım birilerine.İşte onlardan biri de bu...
Kadın kocasıyla kahvaltı ederken her zamanki gibi karşı komşunun dedikosunu yapıyormuş.-Çamaşırları görüyor musun? Çamaşır yıkamayı bile bilmiyor bu kadın beyazları krem gibi demiş. Adam her sabah komşusu hakkındaki şeyleri dinlemiş hiç ses çıkartmadan. Bir sabah kadın pencereden bakmış ve hayret demiş bu kadın çamaşır yıkamayı öğrendi galiba baksana bembeyaz kar gibi çamaşırları artık. Kocası durmuş ve şöyle demiş: -Ben bu sabah biraz erken kalkıp camlarımızı sildim.
Bazı insanların çamaşırları gerçekten de kirli olabilir.Bizim dağ gibi biriken kirli çamaşırlarımız temizlenmeyi beklerken niye başkalarına harcarız enerjimizi? Gözümüzün önündeki perdeyi nasıl kaldırabiliriz? İğneyi kendine çuvaldızı başkasına batır sözünü söyleyip niye hiç aman parmağıma kıymık bile batmasın deriz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder